Mutluluğumun ardından aklıma gelen bir problemim daha var. Evet evet bende bir bozukluk var. Ben neden yalnızlıktan hoşlanıyor, yalnız kalmak için yer arıyorum. Şöyle bir baktığımda "ben yalnızım", "iyi ki yalnız değilim", "yalnızlık kötü" gibi ifadelerle karşılaşıyorum. Bence yalnız kalmak insanlar arasındaki kalabalıktan çok daha iyidir. Yalnız insan düşünür, yaptığını ve yapacaklarını mukayese eder. İnsanlar arasında kitap okuyamaz, düşünemez, ağlayamaz, sessiz bile kalamazsınız. İstemediğiniz muhabbetlerin arasına girmek zorunda kalabilirsiniz. O hayatım boyunca başka örneğini göremediğim güzel insanı saymazsak insanlardan uzak durmak en iyisi. Er sohbeti her sohbete benzemez. Er sohbeti, erenler sohbeti başkadır. Bunlar müstesna...
Bulabilirseniz <bulmak kolay değil> bırakmayın bu şahı keremleri. Bulamazsanız en azından kendinizle baş başa kalın. Bu sayede kendi kusurlarınızı görür başkasının kusurunu görmemiş olursunuz ayrıca dedikodu da yapmamış olursunuz. Hz. Ali efendimiz mezarlıklarda oturur kalkarmış. En iyi vaiz onlardır, dedikodu yapmaz, ölümü hatırlatır buyurmuştur. Gönüllere şifa diliyorum.
M.G.B.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder