Günlerden birgün Mecnun Leyla’nın köyüne vardı ve Leyla’nın evinin önüne gelerek Gökyüzüne doğru bakmaya başladı.Kensisine:

_Gökyüzüne bakma,Leyla’nın evinin duvarlarıba bak.Olurki Leyla’nın resmi aksetmiştir.Leyla’nı görmüş olursun,diyenlere şu cevabı verdi:

Mecnun’a sordular Leyla nice oldu?

Leyla gitti,adı dillerde kaldı;

Benim gönlüm şimdi bir Leyla buldu,

Yürü Leyla ki, ben Mevla’yı buldum..

Şu ben yalvarırken, senn naz ederdin,

Şem’ayı gösterip pervaz ederdin,

Cefayı çok, vefayı az ederdin,

Yürü Leyla ki ben Mevla’yı buldum..

Bugün Mevla gören Leyla’ya bakmaz,

Ulu a’la gören ednaya bakmaz,

Aya nazar eden yıldıza bakmaz,

Yürü Leyla ki ben Mevla’yı buldum..

Mecnun arzulayıp Kabe’ye vardı,

Halka yapışıp zarilik kıldı,

Mecnun Leyla derken Mevla’yı buldu,

Yürü Leyla ki ben Mevla’yı buldum..

Mecnun’u beslerdi kullar,tayalar,

Mecnun’un başında kuşlar yuvalar,

Mekanımız oldu dağlar,ovalar,

Yürü Leyla ki ben Mevla’yı buldum..

Mecnun oldum dağ başında gezerim,

Mevla ile oldu benim pazarım,

Var Leyla ki bu sevdadan bezerim,

Yürü Leyla ki ben Mevla’yı buldum,,

Ulu kuşlar yuva yaptı başıma,

Ben Mevla’yı görür oldum düşümde,

Var git Leyla durma benim karşımda,

Yürü Leyla ki ben Mevla’yı buldum,,

Gel YUNUS bu sırlardan açılma,

Hakkın lütfu görüp,gayre saçılma,

İnayet Hak olan yerden kaçınma,

Yürü Leyla ki ben Mevla’yı buldum..

Rabbim;cümlemizi taklidden tahkike,aşk-ı mecaziden aşk-ı hakikiye eriştirsin,gerçek aşıklarla buluştursun,görüştürsün.

Evet!...Leyla’dan, Mevla’ya varılır.Sanem’den,Samed’e dönülür.Şirkten,tevhide erilir.Aşk-ı mecaziden,aşk-ı hakikiye vasıl olunur.İnsanolana,elbette aşk lazımdır.Bu aşk ister mecazi ister hakiki olsun insana yakışan bir duygu ve haslettir.Aştan nasibi olmayanın,merkepten farkı yok gibidir…